کد دعای فرج برای وبلاگ

 »» باز دلم هوای نوشتن دارد

چقدر سخت است از شما نوشتن، از شما گفتن و با شما دل مویه کردن! با اینکه می دانم قلمم بسیار کوتاه تر از قد و قامت آسمانی شماست، اما عجیب دلش هوای شما را کرده است. چاره نیست با این چند بیت همراهی اش می کنم تا شاید بتواند دست کم چند سطری از شما بنویسد:

زمانه خواست تو را ماضی بعید کند

ضمیر سوم غایب کند بعید کند

شناسنامة درد تو را کند تمدید

تو را اسیر زمین، مدتی مدید کند

زمانه خواست که در خانقاه تاول ها

تو را مراد کند، درد را مرید کند

خدا نخواست فقط از تو سر بگیرد خواست

که ذره ذره تمام تو را شهید کند

جانباز را که می نویسم، دستی می اید و قلمم را هُل می دهد به کناری و می گوید: با اینکه این کلمه مرکب است ولی چه قدر تنهاست. درست می گوید. من حرفش را تصدیق می کنم، اما عجله نکنید نمی خواهم آن کلمه مقدس را با اعداد و ارقام ممیزدار بعد از آن گره بزنم که از تنهایی در اید! او این اعداد و ارقام را خیلی وقت است که زیر رادیکال برده و جذرش را گرفته است و بعد هم آنقدر ساده اش کرده است که تکیدة تکیده شده است!