عجب پاسخ فيلسوفانه اي و عارفانه اي و حکيمانه اي و عاقلانه اي و عاشقانه اي و اي و اي و اي.! من که کم آوردم.! اي بي سواتي بسوزي هي! اما کائنات من همين کوچه و خيابون محله اس. عشق جور واجور توش ريخته! اين به آن و آن به اين آويخته! آخرشم هيششششششش! هيش هيش! صفر کبود!
هر که راه مي ره عاشقه! عاشق چي ؟ چش و ابرو! کجا؟ توي همين کوچه ها و خيابونا! واسه چي؟؟ نگم بهتره!!!!!!
عشق ما مرده اي متحرکه توي هوسهامان. کائناتي نيست. زميني هم نيست! زير زمينيه!!!!
تمام وسعت عشق ها امروزي ما خلاصه مي شه در يک چارديواري خالي!!! شرمنده که اينو نوشتم اما واقعيته. کائنات کجا بيد؟؟؟!!!!
اين عشق کائناتي را لاکردار خيلي هم شعارش را مي دهند اما ما که نفهميدم جريانش چيه؟؟؟؟
خلاصه ما همين کنج مستانه جات خالي پيکي مي زنيم و مست مي شويم و لول لول که شديم اين حرفها يادمون مي ره و ميشيم خود خودمان. بي خيال عشق و فلسفه و چيز ميز و دين و شرع و مرع که معلوم نيست اولش چيه و آخرش کجاس.
بي خيال! بفرما پياله اي برگير و مست و رها باش!!!