کد دعای فرج برای وبلاگ

به نام او که عشق را تا مرز از خودگذشتگی و آزادگی به انسانها آموخت:

آنان که رفتند و ما را تنها گذاشتند امروز شاهدان این دنیای فانی هستند و نظاره گر اعمال دوستان خود می باشند. من امروز می خواهم روی گلایه ام را به دوستانی  سوق دهم که هیچ یادی ز یاران خود نمی کنند. آن یارانی که رفتند تا ما آزاد نفس بکشیم. چرا امروز خون آن لاله های خفته در عشق را پایمال می کنیم؟ چگونه می توانیم دم از شهدا زنیم ولی شاهدی آنان را بر رفتارمان فراموش کنیم؟

آنان از جان و هستی خود گذشتند که معنی رهایش را به ما بیاموزند نه اینکه ما بیاییم و فریاد آزادی در رنگ غرب زنیم و خود و اطرافیانمان را به سوی پستی کشانیم.

از کسانی گله دارم که روزی در جوار این شهیدان قدم بر میداشتند و همسنگری ها می کردند ولی امروزه نه تنها قابی تهی از خاطرات را بر نیم دارند بلکه پایمالی خون آنها را رقم می زنند. در سکوت های خود خفقان برایم معنا میشود پس دگرباره سکوت نخواهم کرد. می خواهم بگویم نقاب های وابستگی به قدرت و دولت و دنیای فانی را بردارید و بیایید از مجاز ها بگریزیم باری دیگر عشق را در خانه ی شهیدان مرور کنید. بیایید یکدلی و یکرنگی را در میان تمام رنگ ها گلچین کنیم و دل آن عاشقان راه خدایی که در بالین سعادت آرامیده اند را در فضای بیکرانه شاد کنیم.در اندیشه ام اشک آسمان برخاسته از همیت خونین شهیدان است پس قدر این موهبت رابدانید بیایید کاری کنیم که دیگر کائنات غم را به تصویر نکشند و آسمان در اندوه خود نبارد.

• به امید روزی که مردم ایران ما راه شجاعت و عشق را در مفهوم راه شهیدان بیابند.

 

نوشته شده در سه شنبه 88/11/20ساعت 2:53 عصر توسط ریحانه خدادادی | نظرات ( ) |